§5 Wielka Kolonizacja Grecka, 5 klasa

Видеоурок https://eior.by/catalog_lecture/5-klass/history/34.php

Тest https://learningapps.org/watch?v=poak2c59a18

Тест для проверки знаний 1.Основная причина переселения греков рост населения поиски спасения от нищеты бегство от тирании борьба демоса и аристократии 2.Перед дальней дорогой будущие колонисты посещали храм Афинский Олимпийский Дельфийский Тиринфский 3.Одну колонию основал полис Афины Милет Спарта Микены 4.Территория, на которой греки не создали колонии Африка Америка Европа Азия 5.Родной город, из которого приплыли колонисты – . 6.Люди, которые для греков были чужеземцами, говорили на непонятном им языке – . 7.Власти полиса помогали переселенцам организовать поездку. Верное утверждение Неверное утверждение 8.Колонисты переселялись небольшими группами, чаще всего одной семьёй. Верное утверждение Неверное утверждение 9.Крупнейшей метрополией являлся город Милет. Верное утверждение Неверное утверждение 10.Колонизация способствовала развитию хозяйства и торговли. Верное утверждение Неверное утверждение

    Przypomnij sobie. Jaki starożytny lud i w jakim celu założył kolonie na wybrzeżu Morza Śródziemnego?

    Starożytni Grecy byli umiejętnymi żeglarzami. W VIII-VI wieku  p.n.e. osiedlali się nad brzegiem Morza Śródziemnego i Czarnego, gdzie tworzyli własne osady. W rezultacie pojawiło się wiele miast, nazywanych koloniami. Przesiedlenia Greków i zakładanie osad na obcych ziemiach historycy nazwali Wielką Grecką Kolonizacją.

1. Przyczyny kolonizacji. Przyczyny migracji były różne, lecz do najważniejszych należał nagły wzrost liczby mieszkańców w Grecji. Część Greków już nie mogła wyżywić siebie w ojczyźnie. Warunki życia stawały się coraz gorsze, nie było zaś wolnych gruntów pod uprawę w górzystej Grecji i na wyspach. Wyjściem mogło być tylko znalezienie kawałka ziemi na obczyźnie. Wybierając się w długą podróż, wiele osób uciekało od ubóstwa i głodu. Przesiedlenie miało zorganizowany charakter. Władze polis organizowały wyprawy zwiadowcze, wyznaczając osoby odpowiedzialne za organizację wyjazdu osadników i rozwój nowych ziem. W ten sposób kierowały całym procesem kolonizacji. Przed długą drogą przyszli koloniści odwiedzali świątynię Delficką. Jeśli przepowiednie bogów były niesprzyjające, to czas wyjazdu przekładano, jeśli natomiast życie na nowym miejscu układało się  pomyślnie, delegacja kolonistów odwiedzała byłe rodzinne miasto z bogatymi darami. 2. Droga ku nowej ojczyźnie. Koloniści, zazwyczaj mieszkańcy jednego miasta, przesiedlali się grupą 100-200 osobową. Wieźli ze sobą bydło, broń, nasiona, garść ziemi ze swojej ojczyzny oraz ogień. Na drodze do nowej ojczyzny czekało ich wiele niebezpieczeństw:  burze, choroby, głód i chłód, oraz morscy złodzieje – piraci. Wreszcie kiedy wszystkie trudy podróży zostały pokonane, osiedleńcy wybierali wygodne miejsce w pobliżu przystani lub obok ujścia rzeki na wzgórzu, gdzie pod nogi wysypali ziemię przywiezioną z ojczyzny. W tym punkcie szykowali palenisko, które podpalali przywiezionym z domu ogniem. Płomień ten był starannie ochraniany podczas niespokojnej podróży. Następnie podróżni na dowód wdzięczności i w nadziei na lepszą przyszłość składali ofiary bogom, po czym dzielili ziemię na równe grunty pod uprawy i pastwiska. Budowano świątynie i domy. Miasto otaczano murami. Po urządzeniu się przewożono kobiety, dzieci i osoby starsze. Tak rozpoczynało się nowe życie w tym odległym miejscu. Grecy-koloniści nie tracili związków z rodzinnym miastem, z którego przypłynęli. Nazywano je metropolią – miastem-matką. Jeśli  kolonista wracał do ojczyzny, nadawano mu pełne prawa obywatelskie. Równocześnie nowe miasta były całkowicie niezależne od metropolii. Największą metropolią był Milet w Azji Mniejszej. Mieszkańcy tego miasta założyli kilkadziesiąt kolonii. Dla porównania Sparta założyła tylko jedną kolonię, a Ateny ani jednej. 3. Następstwa kolonizacji. Kolonizacja miała ogromny wpływ na cały świat starożytnej Grecji. To ona przyczyniła się do rozwoju rolnictwa, handlu i budownictwa okrętowego. Z kolonii do metropolii wywożono zboże, niewolników, bydło, sól, surowce (drewno oraz metal). Do kolonii z Grecji wieziono towary oraz rzeczy, których koloniści nie mogli początkowo wyprodukować sami: wyroby rzemieślnicze, oliwę z oliwek, wino. Kolonizacja rozszerzała granice świata Starożytnej Grecji. Hellenowie najpierw zasiedlili wybrzeże południowych Włoch i Sycylii, a następnie – nowoczesnej, południowej Francji oraz Hiszpanii. Założyli oni duże kolonie na północnym wybrzeżu Morza Czarnego – na terytorium współczesnej Rosji oraz Ukrainy. Wszystko to przyczyniło się do wzrostu wiedzy Greków na temat świata. Hellenowie spotkali się z narodami, które różniły się od nich językiem, zwyczajami, religią i kulturą. Wszystkich, którzy  mówili niezrozumiałym językiem, nazywali barbarzyńcami (od dźwiękonaśladowczego wyrazu „war-war”), uważając za takich zarówno Persów i Egipcjan, jak mieszkańców Babilonii, nie mówiąc już o zacofanych plemionach. Wyraz „barbarzyńca” oznaczał „obcego”, „nie Hellina”. Z czasem Grecy zaczęli uważać siebie za najlepszych, najgodniejszych i we wszystkim przewyższających barbarzyńców, urodzonych tylko do niewoli.  Tak więc kolonizacja odegrała ważną rolę w rozwoju Starożytnej Grecji. Przyczyniła się do ożywienia życia gospodarczego, handlu i budownictwa okrętowego, sprzyjała kształtowaniu się u Greków poczucia przynależności do jednego narodu. 1. Dlaczego część Greków musiała opuścić swoją ojczyznę? 2. Jak Grecy-koloniści nazywali swoje macierzyste miasto? 3. Jak wyglądała droga do nowego domu? Pokaż na mapie miejsca przesiedleń Hellenów. 4. Kto i w jaki sposób zarządzał procesem greckiej kolonizacji? Komu  i dlaczego opłacało się tworzenie kolonii? 5*. Zastanów się, co wspólnego jednoczyło wszystkich Greków wszędzie tam, gdzie mieszkali.